FAES ZOEKT NAAR KROKODILLEN & BLOEDZUIGERS

...FAES heeft krokodillen & bloedzuigers gezien in het meer...

BOUQUET XVI

SHIRLY

...Shirly brengt de reclame folders rond in de buurt...

JUL BRENGT VANDAAG DE DAG DOOR IN DE DENKHUT

....we denken dat Jul erg over Jut moet nadenken... Jut is niet meer terug gekomen...

STILLEVEN

...in de Kas maken we stillevens van oogst...pompoen..peen...snijbiet...oostindisch kers...

MAXIMILIAN

...Maximilian komt vaak het schelpenpad van het Zomerpark inspecteren....

HUT film by GINGER HAASBROEK

...Ginger heeft eind augustus een aantal avonden in en om van de denkhut van ZOMERPARK doorgebracht... Zij heeft zich laten inspireren door de vijver, de schommel en het strandje...

OPZICHTER

..... we praten met de opzichter Rob in de pas gewiede kas... Rob vindt het Zomerpark geweldig en is hoogst verbaasd dat 'alles' er nog staat...echt een eye-opener.. dat je zonder hekken gewoon in de openbare ruimte 'mooie' dingen kan maken...

FEEST PARK16HOVEN

...voor in uw agenda...28 september 2008 groot feest van PARK16HOVEN... op het ZOMERPARK...

MOOIS

...Moois het cultuur programma van tv Rijnmond op het Zomerpark...na twee uur interviewen & filmen zijn we benieuwd naar het resultaat... wordt vervolgt...

MIEKE VAN DER LINDEN & FOTO'S VAN GINGER HAASBROEK

Denkhut, donderdag 21 augustus 2008. Op weg er naar toe begon het denken al. De oude ingang van diergaarde Blijdorp is veel mooier dan de nieuwe. Ik denk aan Zed and two noughts van Peter Greenaway en de nieuwe ijsberen. Ze leken bijna bruin toen we vorige week naar ze gingen kijken. Waarom zijn ze zo vuil? Hoe maakt een ijsbeer zich schoon? En waarom zijn er geen bruine beren in Blijdorp?

Laten we doen alsof we in New York rijden. De Vroeselaan langs op de fiets. Dat zijn toch net brownstones, die huizen rechts?

En dat park, dat is Central Park. Als we de Gordelweg oversteken en bij de Noorderkade terechtkomen zie ik vanaf de brug de paleizen van de waterzigeuners beneden me, outlaws van de stad die niet huisje boompje beestje willen maar zich vrij wanen in hun woonwagens op het water. Op de Noorderbocht komen we 3 leswagens tegen met nieuwe, first generation drivers, zoals ze dat eufemistisch in Los Angeles noemen als ze het over arme Mexicanen hebben die de road sense nog niet helemaal onder de knie hebben. Rijschool “Bullet”, Rijschool “Actief” en Rijschool “Lucky”. Fijn dat het tussen aanhalingstekens staat, vooral die laatste. Hier oefen je als 18 jarige met je 20 jarige leraar hoe je ‘m in z’n 3 zet, hoe je’ m inparkeert. Er wordt heel langzaam gereden.

Opeens duiken overal jonge mensen op, vanuit een onduidelijk jaren ’70 gebouw stromen ze naar buiten. En nog meer autootjes met de grote L van les midden op hun dak, of soms, heel ingenieus, in de naam van de rijschool verwerkt: “”ConsaLves. Ik vraag een meisje met het zachte gezicht van Somalië wat er in het gebouw gebeurt. ‘Theorie voor auto’s’, zegt ze. Wat leren de auto’s dan? Ik zie twee wagens van rijschool “Hers” elkaar passeren. Ik denk aan handdoeken met ‘His’ en ‘Hers’ erop geborduurd voor pas getrouwde stellen. Maar zowel de leerlingen als de rij-instructeurs zijn jongens. Ik denk aan His en Hers leswagens. Waarom heb ik eigenlijk geen rijbewijs? En als ik het ooit nog ga leren, kom ik dan ook hier terecht? In een leswagen van een 20 jarige Hindoestaan, met “Hers” op het autodak?

Rechts naar het Paadje van 1000 tree, een sprookjesnaam voor een kromme weg die langs een paar zielige paarden, een bok en een hond achter een hoog hek voert. Waarom is dat beest zo mager? ik kan zijn ribben tellen. Maar doe het niet. We passeren een luid telefonerende Turk. Is het zijn paard? Met wie spreekt hij? Ik hoor hem achter me hard lachen. Nog een paard. Angstaanjagend groot van dichtbij. We voeren hem een graspriet, en een peentje. Hij heeft een jas aan. Wat zou je van zo’n dier kunnen houden. Aan het eind van het Paadje doemt een molen op. Om de molen staan groene lantarenpalen die nu waarschijnlijk het label ‘nostalgisch’ zouden krijgen maar die ik me nog kan herinneren uit de Schuttersstraat in Crooswijk. We gooiden vaak een touw om de lantarenpaal en speelden dan draaimolentje door het touw helemaal om de paal te wikkelen en er dan aan te gaan hangen.. Puttenloop speelden we ook, met de hele straat. En knikkeren. ‘Wat is Engels voor knikkeren ook al weer?, vraag ik aan Ginger. Volgens haar knikkeren ze niet in Engeland. Hier is het ieder jaar rond dezelfde tijd dat één kind er mee begint, zegt ze, en dan doet iedereen op het schoolplein het ineens voor een korte intense periode. Ik denk aan losing one’s marbles, maar dat betekent wat anders. Gek worden. Maar hoe komen die knikkers dan in je hoofd? En hoe komt het dat je ze kwijtraakt? Aan de Overschiesche Kleiweg staan een soort poppenhuizen op een rij waar ook het Nederlandse interieurvirus ‘van alles twee’ heeft toegeslagen in de raamkozijnen. We kijken en tellen. Twee rose geurkaarsen, twee witte orchideeën in een witte pot, twee vetplanten, twee porceleinen hondjes. We passeren een kleine vrachtwagen waar op in vrolijke letters ‘Kip en alle kipprodukten’ geschilderd staat. Kipprodukt? Dat is toch gewoon een ei?

We fietsen de hol van de Terletweg af. Voor het volkstuincomplex neemt een grote bruinverbrande man met een glanzend kaal hoofd afscheid van twee tienermeisjes. Ze hebben groot haar en kleine rokjes. ‘TV Zestienhoven 60 jaar’ staat er op een bord. Wat zou daar groeien? Kaapse viooltjes of rucula? Een man op de brommer van zijn vrouw rijdt langs ons in tegenovergestelde richting. De Thomos heeft een kittig mandje voorop, daarom weet ik zeker dat ie van zijn vrouw is. Aan een lantarenpaal is een bordje aangebracht met de geheimzinnige tekst ‘Centrum Bezielen’. Aan het eind van de weg zien we een vijver. Hoe is die daar ontstaan? Zou dat in ieder park kunnen? Gewoon een gat graven en op water wachten. Er is niemand op het park. De deur van de denkhut is dicht. De zon schijnt. Ik hoor het geraas van het verkeer zich mengen met het geruis van de bomen.

NINA (serie bloemenkransen)

... Terwijl wij foto's aan het maken zijn voor Museum Boijmans van Beuningen... is Nina, een buurmeisje, aan de wandel... de bouwvakkers zijn ook weer begonnen...

VERVOLG MIEKE VAN DER LINDEN

Denkhut zaterdag 23 augustus Voordat we naar de denkhut gaan willen we naar de Laurenskerk. Daar is Steven Sterk on tour. Een grote boekenmarkt met nieuwe, afgeprijsde boeken. Ik koop een klein boekje van Virginia Woolf over geheime plekken in Londen. Wel toepasselijk nu we zelf voor een paar dagen een geheime plek hebben. Een boek van een vriend naar wiens schrijfstijl ik wel nieuwsgierig ben en die ik natuurlijk niet zal vertellen dat ie in de ramsj ligt, een groot koffietafelboek over smaak, een boekje van Biesheuvel waarvan vooral de titel me intrigeert. Soms koop ik boeken op titel. ‘Sleur is een roofdier’ bijvoorbeeld, van ene mevrouw Hooijer. En soms laat ik me verleiden door een cover. Als ik zwart met rood zie weet ik ‘literaire thriller’, wegwezen dus. Maar van literaire thrillers en andere populaire genres is in de Laurenskerk geen sprake. We besteden toch nog zo’n 70 euro. Ginger vooral aan Russische schrijvers en dé biografie van Jean Paul Sartre van de schrijfster Annie Cohen-Solal van wie, na haar destijds spectaculaire TV optreden bij Adriaan van Dis dat haar boek onmiddellijk aan de top van de bestsellerslijst deed belanden, nooit meer wat vernomen is. Waar komen al die boeken vandaan? vraagt Ginger. Uit boekenland misschien? Ik las van de week dat er zo’n 13.000 boeken per jaar uitgegeven worden. En waar gaan ze naar toe? Wat doe je met een boek dat je niet meer wil, waarvan je zeker weet dat je het nooit nog eens in zal kijken? Sommige boeken herlees ik. A.M. Homes en Graham Greene en niet te vergeten Joan Didion. Van andere boeken lees ik soms fragmenten aan de familie voor. En koop ze steeds weer als cadeau voor vrienden en mensen die ik wil verleiden tot vriendschap, warmte, liefde. ‘Dit moet je lezen!’ zeg ik dan. ‘Exit Ghost’ van Philip Roth, ‘The Mistress’s Daughter’ van A.M. Homes en ‘Allemaal nette mensen’ van Robert Vuijsje. Alle drie durven deze schrijvers echt alles op te schrijven. Later word ik dan ge-smst of vertellen ze me telefonisch waar ze zijn in het boek. En dat ik gelijk had, het is een geweldig boek! Ik zit dan meestal op mijn fiets. Het is een soort speed boekenclub. Afgelopen winter wilde ik mijn lievelingsboeken dichter bij me hebben. Ik vroeg aan onze Russische vriend Zenja of hij een boekenkast voor me kon timmeren. Zenja komt uit St. Petersburg en kan alles met zijn handen. Hij wilde liever een echte houten kast maken, dan eentje van vezelplaat. ‘Dat is niet goed voor de boeken’, zei hij. Ik gaf hem groot gelijk en binnen een paar dagen stonden de lievelingen in dubbele rijen, rug aan cover in een blankhouten boekenkast in mijn eigen kamer. Graham Greene, E.F. Benson’s hilarische serie over Engelse supersnob Lucia, alles van A.M Homes, een fotoboek uit de jaren 60 over Chinese acrobaten, ‘The Whjte Album’ en ‘The year of magical thinking’ van Joan Didion, ‘Executioner’s Song’ van Norman Mailer, ‘(un)Fashion’ en ‘The Principals of Uncertainty’ van Maira Kalmann, ‘Under the Vulcano’ van Malcolm Lowry. Steeds kijk ik ze weer in, steeds raak ik weer bevangen door wat ik zie. De rest moest weg. Maar hoe? Soms breng ik wat naar de Boekenbuuv, een van de leukste winkels in Rotterdam. Een paar jaar geleden opgezet door Mar, een vrouw uit de muziekwereld die van boeken houdt en sinds een paar jaar als de Boekenbuuv door het leven gaat. In haar hoekpand aan de Gouvernestraat doen we soms aan ruilhandel. Reisboeken, biografieeën, en verzamelde sprookjes van de gebroeders Grimm voor een paar prachtige werken over Russische kunst uit de jaren 20. Deze keer bedenk ik iets anders. Als ik ’s avonds laat de hond uit laat neem ik een tas vol boeken mee. Op de bankjes aan de Heemraadsingel leg ik hier en daar wat neer. Soms plaats ik een boek op het dak van een auto. En soms in een portiek. De volgende dag zijn ze allemaal weg. Wat zou ik doen als ik een boek vind? Ga ik het lezen? Of laat ik het liggen? Wat als het nou net dat boek is dat ik moét lezen? Afgelopen mei was ik in Zwitserland. Op een van mijn wandelingen passeerde ik een blokhut met een bankje ervoor dat uitzicht bood op het dal. Aan de muur van de hut was een boekenplankje bevestigd waar een stuk of 10 boeken op stonden. En een bordje met een tekst die de wandelaar uitnodigde vooral te gaan zitten en lezen. Het boek mocht je ook meenemen. Ik zal een boek meenemen naar de denkhut en laat het daar liggen voor een voorbijganger. Niet een boek waar ik van af wil, maar eentje die je moét lezen!

VROEGE BEZOEKERS

.... vanmorgen al heel vroeg bezoek van de buren van volkstuincomplex Zestienhoven...het zonnetje scheen heel even... ... ons gesprek ging over de natte zomer en hoe slecht de groenten en bloemen er bij staan...

...de schapen zijn weer terug op het Ijskelder terrein...

DE SCHAPEN ZIJN WEER TERUG

ZOMERPARK IN MUSEUM BOIJMANS VAN BEUNINGEN

... vanaf 12 september 2008 is het Zomerpark Museumkunst... tijdens de tentoonstelling "BORDERS" BORDERS Speciaal voor het Festival De Wereld van Witte de With stelt het museum de tentoonstelling ‘Borders’ samen. De deelnemende kunstenaars/ontwerpers hebben een verwante thematiek gemeen. Bij allen staat zowel de natuur als het kunstmatig ingrijpen daarin centraal. De bijdragen tonen hoe uiting kan worden gegeven aan de beleving van natuur in een stedelijke context. Of in sommige gevallen door een natuurlijke omgeving juist bewust te confronteren met het artificiële. In een laboratorium-achtige opzet zullen audiovisuele presentaties, performances, fotografie, schilderkunst en sculptuur op organische wijze met elkaar versmelten. Met werk van Frank Bruggeman, Alexandra Bircken, Krijn Christiaansen en Cathatlijne Montens, Fernando Sanchez Castillo, Daan van Golden, Gina Kranendonk, Driessens & Verstappen, Bart Gorter, Arnoud Holleman, Roderick Hietbrink en Martin Margiela. Vrijdag 12 september wordt de tentoonstelling feestelijk geopend om 19.00 uur. Tijdstip: vrijdag 12, zaterdag 13 september tot 23.00 uur en zondag 14 september van 12.00 tot 18.00 uur. 
De tentoonstelling is daarna te zien tot en met 5 oktober tijdens openingstijden van het museum. 
Kosten: gratis

ZOMERPARK bezoekers video

BOUQUET II

..lathyrus..

LATHYRUS

... 4 weken geleden zaaiden we Lathyrus en nu plukken we een ruikend bouquetje ...hoe meer je plukt hoe langer de Lathyrus blijft bloeien... op het Zomerpark bloeien nu de Grandiflora rassen (oud Engels) het zijn oude rassen met een heerlijke geur, maar de bloem is niet zo groot als die van de Royal Family rassen...maar die ruiken niet... als je alles wilt weten over de Lathyrus kijk dan bij de NLV www.nederlandselathyrusvereniging.nl

ONKRUID WIEDEN

... vandaag 5 kruiwagens vol met 'onkruid' ... we houden het schelpen pad zoveel mogelijk schoon...

VAN WIE IS DIT AFVAL?

... van wie zijn deze zakken met 'groen' afval ?...kan ook gewoon op de composthoop.... zonder plastic zak.... het is dus nergens voor nodig om het groene afval op het Zomerpark te gooien...

WAAR IS JUT ?

.....JUL pikt de net geoogste boontjes...maar waar is JUT?... we hebben haar al in geen dagen gezien...

LETTY RANSHUYSEN

....Letty Ranshuysen schreef tijdens haar verblijf in de DENHUT het onderstaande verslag.. GROEN VERSUS GRIJS Aangezien Gina Kranendonk het tijd vond worden dat ik me ging verdiepen in de natuur, bracht ik op een druilerige zomerdag enkele uren in haar DENKHUT door. Tja, daar zit je dan in ‘de natuur’ en wordt je geacht daarover na te denken. Het gekaderde uitzicht door het vierkante raampje gaf het gevoel dat je in de Biesbosch of, nog exotischer, een mangrove zat. Jammer dat niet viel te ontsnappen aan het gedrens van auto’s, maar ik zat dan ook in een stedelijk gebied. Dat was overigens alleen auditief waar te nemen: visueel was het er een oase van rust. Het lawaai van autowegen is helaas onontkoombaar. Echte stilte is nu eenmaal een schaars goed in het volgebouwde Nederland. Natuur hebben we nog wel, maar in Rotterdam is dit heel mondjesmaat aanwezig. Er valt haast niet te ontsnappen aan de beklemmende grijsheid van de stad. Ik woon vlakbij het park tussen Boijmans en de Kunsthal. Als ik daar mijn pleeghond (Lesna) uitlaat, stoor ik me al jaren aan de bouwput die tot een parkeergaragage annex wateropslag moet leiden. Hier zou een ‘portable tuin’ van Gina soulaas bieden. De groene accenten die dan geïmporteerd worden, kunnen tegenwicht bieden tegen de lelijkheid van het vieze zand en de graafmachines. Moet ze meteen ook maar de kade aan het vunzige plasje naast het NAI aanpakken. Daar is kunstgras gelegd, waarin de onvermijdelijke hondendrollen niet op een natuurlijke manier verdwijnen, maar een steeds smeriger aanblik bieden. (Zitten overigens geen uitwerpselen van Lesna tussen, die heb ik geleerd haar behoeften op passender plekken te doen) Helemaal bizar werd het, toen er een stuk of tien plastic margrieten op het kunstgras werden geplaats. Was dit een statement om aan te geven hoe ver we midden in de stad van de natuur af staan? Binnen enkele dagen waren die afzichtelijke kunstbloemen geroofd. De achter gebleven ijzeren voetstukjes zorgden voor een nog afstotender gezicht. Er zijn veel meer van zulke wanstaltige plekken aan te wijzen in Rotterdam. Neem het Doelenplein en het Heemraadsplein of de vunzige grasveldjes tussen de Lijnbaan en het Doelenplein en bij de entree van de stad als je het Centraal Station uitkomt. Hoe komt het toch dat de openbare ruimte (inclusief het karige groen daarin) zo erbarmelijk wordt beheerd in Rotterdam? Schaam me dood tegenover de toeristen die Rotterdam aandoen. Die reizen zo snel mogelijk af naar Amsterdam en ik geef ze geen ongelijk. Natuur lijkt het omgekeerde van cultuur, waar ik normaal mijn denkkracht op richt, maar eigenlijk zijn er veel overeenkomsten in wat ze te bieden hebben. Zowel natuur als cultuur leveren mogelijkheden voor contemplatie: het los komen van de alledaagse stress. Plekken waar cultuur of natuur wordt aangeboden geven ook gelegenheid om te flaneren en anderen te ontmoeten. Natuur en cultuur bieden kansen om de leefomgeving aantrekkelijker te maken voor de inwoners en een stad als aangenaam te profileren voor (potentiële) bezoekers. Ten aanzien van cultuur is het bewustzijn van deze functies groot, maar de meerwaarde van natuur wordt over het hoofd gezien. Er zijn talloze commissies van deskundigen die adviseren over de culturele infrastructuur in de stad en cultuurbeleid is een issue dat dagelijks in de media ter discussie staat, maar er is geen adviescommissie voor de invulling van het groen in de stad en daarover vindt zelden een openbaar debat plaats. Toch is groen & natuur minstens zo belangrijk als kunst & cultuur. We maken ons (volkomen terecht) druk over de het aanbod van kunst & cultuur en de participatie daaraan, maar het aanbod van groen & natuur en de deelname daaraan krijgt weinig aandacht. Er zullen beslist deskundigen zijn op dit gebied en er zal ook veel beleid op dit terrein zijn, maar een openbaar debat hierover neem ik niet waar. Terwijl er legio functies zijn aan te geven voor natuur & groen. Zoals: Recreatie: picknicken, zonnebaden, trimmen, voetballen en andere balspelen, paardrijden, skaten, vliegeren, eendjes voeren, je nieuwe tent uitproberen, volksuintjes, et cetera. Contemplatie: wandelen, lunchpauzes na stressvolle vergaderingen, het doen van oefeningen op het gebied van yoga, Tai Chi, Qi Gong en Chi Neng, mediteren, et cetera. Ontmoeting: flaneren, homo’s, stiekeme romances, festivals, et cetera. Milieubeheer: groen schijnt een positief effect te hebben op de luchtkwaliteit. Hoe is het mogelijk dat een zo cruciaal aspect in onze leefomgeving, een voorwaarde waaraan ons welzijn afhangt, zo weinig aandacht krijgt? Het wordt tijd dat we in gaan zien dat natuurbeheer net zo belangrijk is als het beheer van kunst, cultuur, erfgoed, huisvesting, horeca en middenstand. Als mooie musea, prachtige theaters, indrukwekkende monumenten, prettige woningen, prikkelende uitgaans- en winkelgebieden niet worden omgeven door aangename groengebieden, schiet dit alles te kort. Symptomatisch daarvoor is het recent gelanceerde voorstel om jonge hoogopgeleiden die een woning in Rotterdam willen betrekken de mogelijkheid te bieden een tweede huisje op het strand van Hoek van Holland te bieden. Daarmee wordt er van uitgegaan dat Rotterdam onvoldoende leefbaar is zonder een buitenverblijf. Een niet te verdedigen uitgangspunt: mensen die geen tweede huis aan het strand of in een volkstuin kunnen bemachtigen zijn dan gedoemd tot een grauw en van groen ontstoken bestaan. Bovendien is voldoende groen ook noodzakelijk om toeristen een aantrekkelijke bestemming te bieden. Zorgvuldig groenbeheer is dus een noodzakelijke voorwaarde om een aangename woon- en bestemmingsomgeving te realiseren. Het plaatsen van bakken met geraniums, waaraan dit jaar veel geld wordt besteed, biedt geen oplossing. Het realiseren van groene zones waar bewoners en bezoekers van Rotterdam kunnen recreëren, contempleren en flaneren wel. Het wordt tijd dat we de deprimerende grijsheid van onze stad te lijf gaan met opwekkend en geneeskrachtig groen.

HOUTWAL

....de houtwal raakt eindelijk begroeid met pompoenen &courgettes...

OOGST

....vanochtend was het nog droog ... we hebben handenvol boontjes geoogst....

INSEKTEN

...Bij op Verbena....

VISSEN

...als het te koud is om te zwemmen kan je altijd nog vissen...

POMPOENBLOEM

BOUQUET VIII

SIESTA

...siesta van de DHL chauffeur...

Letty Ranshuysen &Lesna

..Letty &Lesna ...op het landgoed van Parkstad16Hoven

DROOG

... heel even schijnt de zon ... binnen, in de DENKHUT is het gelukkig droog gebleven... morgen komt socioloog Letty Ranshuysen... zij werkt als zelfstandig onderzoeker in de museumwereld & in die van de podiumkunsten... schreef vele boeken & rapporten over het fenomeen cultuur. Nevenactiviteiten: Letty Ranshuysen is bestuurslid van Villa Zebra, en Worm, een podium en platform voor eigentijdse muziek, film en geluidskunst, beiden gevestigd in Rotterdam. Momenteel is ze lid van de Cultuurplancommissie Erfgoed en Musea van de Rotterdams Raad voor Kunst & Cultuur. Tevens maakt zij deel uit van het Netwerk Cultuurmarketing, waarin diverse zelfstandige ondernemers die zich met cultuurmarketing bezighouden zijn verenigd. Onderzoeksbureau Letty Ranshuysen heeft een vaste samenwerking met MMNieuws. Voor dit magazine schrijven zij regelmatig over actuele en interessante ontwikkelingen op het gebied van publieksbereik en cultuurmarketing... Zomerpark vindt het tijd worden dat Letty zich gaat verdiepen in de natuur...

Ohhh zoveel water

... we maken ons nu echt zorgen om de hoeveelheid water... Maar onze buren van de Volkstuinen... verzekeren ons dat alles weer goed komt... planten zullen het overleven... in heel Rotterdam is zoveel regen gevallen...

CACTUS

... kunstenares Inge Hoefnagel schenkt het Zomerpark het kunstwerk 'de Cactus'...

INTERIEUR DENKHUT

... veel mensen willen koekeloeren in de DENKHUT... hierbij... er staan een tafel met een klapstoel... een zitstoel... een blauw kastje... en het uitzicht is fenomenaal...

ZOMERPARK-SCHOMMEL

....Marie-Joze van Marrewijk & haar zoontje komen onkruid wieden en schommelen...

BOUQUET OP RODE KOOL

.... cosmea... verbena bonariensis... roze korenbloem... robertskruid... zomaar een paar bloemen die nu bloeien... gerangschikt op een rodekool-blad... meesters in het tuinieren op kleur zijn Nori & Sandra Pope... zij tuinieren op Haspen House in Somerset...hun tuin is helemaal op kleur gerangschikt... kleur is een van de sterkste emoties die de tuinier ter beschikking staan... de Popes... beplanten hun borders met weelderige eenkleurige golven...

DE DUTCH PARADISE EXPERIENCE

... Sander Zweerst de Jong & Rineke Kraaij maakten van hun verblijf in de DENKHUT een prachtig boekje... een 'kunstwerkje' waarin zij hun verblijf hebben verbeeld & beschreven... het boekje is (oplage beperkt!) verkrijgbaar bij de blauwe container...

www.sandersgeluk.nl

...Zomerpark-lunch voor Rineke & Sander... het is hun laatste dag in de DENKHUT... kijk op hun weblog... www.sandersgeluk.nl

RINEKE KRAAIJ & SANDER ZWEERTS DE JONG

.... de eerste gasten in de DENKHUT... de makers van Sanders Geluk verblijven deze week in de DENKHUT... onder het motto Dutch Paradise Experience... gedurende hun verblijf gaan ze op zoek naar de paradijselijke kanten van ParkZestienHoven.... van hun bevindingen maken ze uiteindelijk een 'NON GLOSSY'... die in de DENKHUT verkrijgbaar zal zijn... www.sandersgeluk.nl

DUTCH PARADISE EXPERIENCE

...feestelijke ingebruikname van de DENKHUT gemaakt door Paul Vinken... van takken en boomstammen uit Park ZestienHoven... we toasten met zevenblad-pesto uit het Zomerpark en drinken een lekkere "Spriedel'... nieuwsgierige bezoekers komen kijken...

AD INTERVIEW MET ZOMERPARK

DOOR MARLIES VAN LEEUWEN JOURNALIST VAN HET AD Steeds vaker worden braakliggende stukken grond omgevormd tot tijdelijke tuinen en parken, in afwachting van bouwplannen. In hartje Afrikaanderwijk ligt sinds kort een bloemenzee, in Overschie een ZOMERPARK vol eetbare planten. ‘Mobiel groen’ om de wijk gezelliger te maken. Start de bouw? Dan verhuist de tuin gewoon naar een andere plek. Brandnetels onkruid? Welnee, héérlijk om een soepje van te brouwen.Of neem paardenbloemen. Die schieten uit de grond op braakliggende terreinen. Omschoffelen die handel? Nee, vindt horticultureel onderzoekster en groenkunstenares Gina Kranendonk. „Heerlijk om pesto van te maken.’’ Op een kale bouwplaats in Overschie, bijna op de landingsbaan van Rotterdam Airport, ligt sinds kort een zomerpark. Ontworpen door Kranendonk (zomerjurkje en kaplaarzen), die aan iedereen haar visie op tuinieren uitlegt. Twee witte eenden– Jut en Jul – lopen achter Kranendonk aan. Ze lijken het volk dat in de tuin loopt maar wát interessant te vinden. Een paar maanden lang kunnen mensen hier bloemen en planten plukken om ze vervolgens op te eten. Buurtbewoners leren elkaar kennen bij een zoektocht naar het eetbare groen, kinderen hebben waterpret in het nabij gelegen meertje, bouwvakkers ontdekken dat bloemen op brood ook lekker zijn en ambtenaren ontstressen door de tuin te schoffelen.Eind september gaat de tuin tijdens een wijkfeest ‘helemaal op’. Een dag later halen Kranendonk en co het terrein echt leeg, daarna komen de bulldozers en graafmachines om het lapje grond af te graven. Het wordt een meer bij een nieuwe woonwijk. „Na een week lijkt het net alsof we hier nooit geweest zijn,’’ zegt Kranendonk. „De bamboestokken, waar we een kas van maken, klappen we in en gebruiken we weer op een andere plek van de portable tuin.’’ Tuinieren op een bouwplaats. Het lijkt lastig, met een vaak blubberige ondergrond. Overwoekerd met onkruid. Kan alleen de fanatieke schoffelaar hieraan beginnen? „Nee, iedereen doet altijd heel ingewikkeld over het aanleggen van een tuin, maar je moet er niet zo moeilijk over denken,’’vindt Kranendonk. Ze loopt naar een pas gegraven slootje en wijst op de plantjes die er in drie weken zijn gegroeid. „Wij wilden er eigenlijk riet planten, maar er is pioniersvegetatie de grond uit geschoten. Leuk! Mensen noemen het onkruid, maar het is ook gewoon groen.’’ Oké, geeft Kranendonk toe, een beetje avontuurlijk moet je er wel voor zijn. „Even verderop lag een pompoenberg, een hoop grond met allerlei pompoenplanten erop.Nu is het weer een braakliggend terrein. Er was een leidingbreuk en dus moesten werklui erbij. Dat kan gebeuren en moet je niet erg vinden.’’ Die filosofie deelt Rini Biemans van Creatief Beheer. Als er bijvoorbeeld iets wordt vernield in de tuinen die hij heeft aangelegd, dan is dat pech. „Ik ben tegen ‘verhekking’. Tuinen moeten openbaar zijn. Wij hebben drie regels. Geen overlast, geen rotzooi en iedereen mag meedoen. Uiteindelijk zijn de tuinen een middel om mensen te binden,’’ verklaart Biemans. Creatief Beheer zorgt nu zes jaar voor groene projecten in de stad. Tot nu toe soms permanent, soms tijdelijk. In de Afrikaanderwijk op Zuid en op het Bellamyplein in Spangen zijn de afgelopen tijd bloementuinen aangelegd op toekomstige bouwterreinen.„Braakliggende terreinen opfleuren is leuk, maar ik ga liever voor duurzamer groen. Neem bijvoorbeeld proefpark DePunt, in Delfshaven. Daar is iedereen zo enthousiast over, dat we over enkele jaren naar het dakpark Vierhavensstraat gaan.’’ In het proefpark, waar op termijn woningen komen,hebben de kunstenaars van Creatief Beheer een aanzetje gegeven waar de omwonenden verder mee zijn gegaan. Er zijn plekken ingericht om te barbecuen en te picknicken, er zijn een sportveldje, een huttendorp, een duiventil, bloemperken en moestuintjes. Gina Kranendonk snapt wel waarom buurtbewoners er zo actief mee aan de slag zijn gegaan. „Als natuur verdwijnt, levert dat zoveel stress op. We hebben natuur nodig om ontspannen door het leven te gaan.’’

JOURNALIST MARCELIEN HAKMAN

... in de ochtend bezoek van journalist Marcelien Hakman... in Overschie Magazine komt ook een artikel over het Zomerpark...

WIM & BOY

... Wim wandelt elke dag met Boy in Park ZestienHoven... hij is erg ontdaan over de het Ijskelder terrein... in het mooie gebiedje is namelijk flink gemaaid...bij navraag blijkt dat er een flinke laag 'vuile grond' van het terrein is gehaald... maar er zijn weer inheemse planten gezaaid... die nog dit seizoen bloeien...

BELINDA

...de ochtend begon goed maar in de middag werd het druilerig... toch nog veel bezoekers op het Zomerpark... hier Belinda met haar twee honden... van volkstuinvereniging Zestienhoven...

NICO

...bloemenkransen zijn van alle tijden en universeel... voor blijde en droevige gebeurtenissen worden bloemenkransen gemaakt.., Indianenvrouwen in Mexico dragen bloemenkransen om de goden gunstig te stemmen... Op de Bahama's dragen vrouwen en mannen bloemenkransen als vruchtbaarheidssymbool... Tijdens begrafenisplechtigheden dragen de vrouwen van Samoa bloemenkransen... Op Thaïti dragen de mannen bloemenkransen als symbool van kracht en macht... het Zomerpark maakt een serie bloemenkrans-portretten van bezoekers van het Zomerpark... mensen worden blij van bloemenkransen...

DENKHUT

...UITZICHT VANUIT DE DENKHUT OVER HET MEERTJE... Paul Vinken heeft de geweldige DENKHUT gebouwd van takken en boomstammetjes uit Park Zestienhoven... je kunt er in wonen! ... schrijvers... journalisten... architecten... kunstenaars... economen... sociologen... enz... zijn (bij deze!) uitgenodigd om na te komen denken over de relatie van natuur & groen in het stedelijk gebied... we hopen op inspirerende essays en ' grote groene gedachten' ...van 4 t/m 8 augustus verwelkomen wij de eerste gasten in de DENKHUT... we bieden 1 kan water en een rol toiletpapier...